By cy.Reporter, 8 Οκτωβρίου, 2021
Εβδομάδα εθνικών ομάδων και η cyNews φέρνει στο φως μία από τις ήττες η οποία στιγμάτισε δεκάδες ζωές στη Βραζιλία το 1950. Μία ήττα η οποία παρομοιάστηκε ακόμα και με την καταστροφή στη Χιροσίμα… Την ήττα της Βραζιλίας στον τελικό του Παγκοσμίου κυπέλλου στο Μαρακανά από την Ουρουγουάη με 2-1, που οδήγησε στο… ιστορικό πλέον «Μαρακανάσο»!
Βραζιλία 1950…περισσότεροι από 200.000 Βραζιλιάνοι -συγκεκριμένα 203.849 θεατές- έχουν κατακλύσει το επιβλητικό τσιμεντένιο στάδιο «Μαρακανά» για να δουν την εθνική ομάδα της χώρας τους να αναδεικνύεται πρωταθλήτρια κόσμου. Το μόνο που απομένει είναι μόλις μία ισοπαλία απέναντι στην Ουρουγουάη –λόγω της διαφορετικής διεξαγωγής του Παγκοσμίου κυπέλλου συγκριτικά με σήμερα-. Επί ποδός βρίσκονται πάνω από 5.000 αστυνομικοί, προσπαθώντας να «δαμάσουν» το ασυγκράτητο πλήθος που περιμένει να πανηγυρίσει και να φτάσει στην κορυφή του ποδοσφαιρικού κόσμου. Για τη Βραζιλία το ποδόσφαιρο είναι προέκταση της εθνικής κληρονομιάς της… Οι τοπικές εφημερίδες δεν μπορούσαν καν να περιμένουν την έναρξη της αναμέτρησης. Ήδη είχαν γραφτεί διθυραμβικοί τίτλοι όπως «Βραζιλία Πρωταθλήτρια κόσμου 1950» και είχαν κυκλοφορήσει μία ημέρα πριν την αναμέτρηση! Φήμες λένε πως ο σχεδιαστής του τροπαίου Ζιλ Ριμέ είχε γράψει στα Πορτογαλικά τον συγχαρητήριο λόγο για τους 22 Βραζιλιάνους ποδοσφαιριστές και ένα ολόκληρο έθνος. Μάλιστα, ήδη υπήρχαν τα χρυσά μετάλλια της Βραζιλίας και είχαν χαραχθεί πάνω τους τα ονόματα των ποδοσφαιριστών.
Λίγο μετά τις 15:00 η αναμέτρηση ξεκίνησε και τότε χιλιάδες βεγγαλικά βρέθηκαν στον ουρανό με τον κόσμο να πανηγυρίζει λες και επρόκειτο για αγώνα – φιέστα. Το πρώτο ημίχρονο ολοκληρώθηκε με τη Βραζιλία να έχει δοκιμάσει δεκάδες επιθέσεις, ωστόσο οι Ουρουγουανοί άντεχαν και διατηρούσαν ανέπαφη την εστία τους. Ωστόσο, ακόμα και η λευκή ισοπαλία έδινε τον τίτλο στη Σελεσάο. Με την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου η Βραζιλία άνοιξε το σκορ με τον Φριάσα να νικάει τον Ρόκε Μάσπολι και το κοινό να δοκιμάζει τις αντοχές των τσιμέντων του Μαρακανά με τους πανηγυρισμούς του. Πλέον, για ένα ολόκληρο έθνος ήταν σίγουρο…η Βραζιλία δεν θα μπορούσε να χάσει το παγκόσμιο κύπελλο. Ωστόσο η Ουρουγουάη φαίνεται πως είχε διαφορετικές απόψεις και διαθέσεις. Έτσι, αντί να καταρρεύσει ανέβηκε «μέτρα» στον αγωνιστικό χώρο και στο 66’ ο Χουάν Αλμπέρτο Σκιαφίνο έκανε το 1-1. Το κοινό «πάγωσε» προς στιγμήν, αλλά δεν έχασε την αισιοδοξία του, καθώς και με την ισοπαλία, η Βραζιλία θα πανηγύριζε την κατάκτηση του Παγκοσμίου κυπέλλου.
Ωστόσο, στο 79’ ο Γκίτζα μπερδεύει τον τερματοφύλακα της Βραζιλίας Μπαρμπόσα και προσποιούμενος ότι θα πασάρει στέλνει την μπάλα στα δίχτυα της εστίας με χαμηλό συρτό σουτ…σιγή! Η Ουρυγουάη έκανε την ανατροπή. «Μόνο τρεις άνθρωποι, μόνο με μία κίνησή τους, έχουν σιγήσει το Μαρακανά. Ο Φρανκ Σινάτρα, ο Πάπας Παύλος ο 2ος και εγώ» είναι χαρακτηριστική η ατάκα του σκόρερ για να δείξει τι συνέβη στο θρυλικό στάδιο. Οι παίκτες της Βραζιλίας προσπάθησαν να πετύχουν το γκολ της ισοφάρισης…αλλά το τελικό σφύριγμα της λήξης βρήκε την Ουρουγουάη Παγκόσμια πρωταθλήτρια και τη Βραζιλία χαμένη… Μάλιστα, ήταν τόση η ένταση και η πίεση του κόσμου για να ισοφαρίσει η Βραζιλία, όπου αρκετοί Βραζιλιάνοι δεν είχαν αντιληφθεί τη λήξη της αναμέτρησης και διαμαρτύρονταν που οι παίκτες της Ουρουγουάης είχαν πιάσει τη μπάλα με τα χέρια τους…
Οι σκηνές που εκτυλίχθηκαν στο γήπεδο αλλά και σε ολόκληρη τη χώρα ήταν δίχως υπερβολή σκηνές οι οποίες μόνο σε συνθήκες πολέμου θα μπορούσαν να συμβούν… Αρκετοί από το πλήθος δεν άντεξαν την ήττα, με αποτέλεσμα να πηδήξουν από το πάνω διάζωμα του γηπέδου και να χάσουν τη ζωή τους. Άλλοι έπαθαν καρδιακή προσβολή. Σύμφωνα με ρεπορτάζ του Guardian οι γιατροί του σταδίου προσέφεραν τις υπηρεσίες τους σε 169 άτομα και τα τελευταία χρόνια έχει γίνει γνωστό πως τα θύματα της καταστροφικής ήττας έφτασαν τα 90!Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του Βραζιλιάνου συγγραφέα Κάρλος Έιτορ Κόνι ο οποίος μέσα σε λίγες φράσεις κατέγραψε με τον πιο γλαφυρό τρόπο την κατάσταση της χώρας μετά την ήττα λέγοντας «Οι επιζήσαντες εκείνου του απάνθρωπου απογεύματος πίστεψαν ότι ποτέ ξανά δεν θα μπορούσαν να είναι χαρούμενοι. Ό,τι συνέβη στις 16 Ιουλίου 1950, αξίζει μία συλλογική μνήμη, όπως το μνημείο του αγνώστου στρατιώτη. Αυτά είναι τα πράγματα που χτίζουν έθνη, ένας λαός να πνίγεται στον πόνο του». Ενώ ο σκηνοθέτης Νέλσον Ροντρίγκες τόνισε πως «Παντού υπάρχει μία ανεπανόρθωτη εθνική καταστροφή. Κάτι σαν τη Χιροσίμα. Η δική μας καταστροφή, η δική μας Χιροσίμα, ήταν η ήττα από την Ουρουγουάη το 1950».
Τα πράγματα για τους ανθρώπους της Βραζιλίας, εκτυλίχθησαν σαν να βρίσκονται σε ταινία τρόμου. Οι φήμες θέλουν τον προπονητή της Βραζιλίας να αποχωρεί από το στάδιο ντυμένος καλόγρια, προκειμένου να μην τον αναγνωρίσει το πλήθος, ενώ ο τερματοφύλακας Μπαρμπόσα κρύφτηκε για δύο μέρες σε σπίτι γνωστών του. Ωστόσο, κανένας δεν ξέχασε και «καταδικάστηκε» αιώνια από τον ποδοσφαιρικό κόσμο της χώρας. Μάλιστα θεωρούνταν «καταραμένος» και είχε εκδιωχθεί από την προπόνηση της ομάδας γι αυτό τον λόγο. Ο ίδιος προσπάθησε να λύσει την κατάρα, κάνοντας μπάρμπεκιου και καίγοντας τα ξύλα της εστίας που είχε δεχθεί τα δύο τέρματα, ωστόσο αυτή η ήττα τον συνόδευσε μέχρι το τέλος της ζωής του. Ο Μπαρμπόσα αναφέρθηκε στο «Μαρακανάσο» λέγοντας πως «Η μέγιστη τιμωρία για ένα έγκλημα στην Βραζιλία είναι 30 χρόνια, εγώ τιμωρούμαι 50 χρόνια για κάτι που δεν έκανα ποτέ» μέχρι να «φύγει» από καρδιακή προσβολή στις 7 Απριλίου του 2000.
Επιμέλεια, σύνταξη: Χρήστος Δάβος (αθλητικός συντάκτης cyNews)